Komisarz Stanislas Borovitz (Jean-Paul Belmondo) ma dziwne przyzwyczajenia. Lubi urządzić kemping w parszywej okolicy tylko po to, by ostrzelać rzezimieszków, którzy spróbują go okraść. Gdy odwiedza rodzinę zamordowanego policjanta, drzwi otwiera za pomocą zderzaka swego wypasionego samochodu. Poza tym jest taki jak wszyscy: pije i uprawia nierząd (z uroczą pisarką). Akcja filmu "Glina czy łajdak" rozgrywa się w malowniczej Nicei, gdzie o wpływy walczą dwaj bezwzględni gangsterzy. Część policjantów jest na ich usługach, więc do akcji musi wkroczyć człowiek z zewnątrz (czyli Stanislas). Jego metody działania są niekonwencjonalne, ale skuteczne – bohater bez skrupułów tłucze każdego, kto stanie mu na drodze. Belmondo dobija tu do pięćdziesiątki, ale próbuje zgrywać się na młodzieniaszka. Wykonuje dzikie popisy akrobatyczne i bije się jak zawodowy bokser. Szkoda, że widz nie otrzymuje szansy obejrzenia go w trakcie akcji łóżkowej – ocenilibyśmy jego możliwości jako kochanka. Zgrabne kobiece nogi uginają się pod ciężarem uroku osobistego aktora, który znakomicie czuje się w konwencji lekkiej komedii kryminalnej. Reżyser Georges Lautner zabawia się "Strażą przyboczną" Kurosawy, chwilami przeskakuje w rejony westernu (scena bijatyki w lokalu gastronomicznym), ale nigdy nie zapomina o elegancji wykonania. O ileż przyjemniej ogląda się "Glinę czy łajdaka" w porównaniu z nieświeżym hamburgerem w stylu "Taxi 4". Ćwierć wieku starczyło, by Francuzi zatracili resztki oryginalności i uroku. Wśród materiałów dodatkowych znajdujących się na płycie znajdziecie wywiad z reżyserem filmu, który opowiada, jak doszło do jego współpracy z Belmondo. Film zaopatrzono zarówno w polskiego lektora, jak i napisy. Voila!
Moja ocena:
6
Czy uznajesz tę recenzję za pomocną?
Pobierz aplikację Filmwebu!
Odkryj świat filmu w zasięgu Twojej ręki! Oglądaj, oceniaj i dziel się swoimi ulubionymi produkcjami z przyjaciółmi.
